امام راحل در کتاب جهاد اکبر درباره اهمیت تهذیب نفس و پاکسازی جان از رذایل اخلاقی و تاریکی های مفاسد اخلاقی سخن گفته اند از جمله می فرمایند:
«اگر انسان خباثت را از نهادش بیرون نکند، هر چه درس بخواند نه تنها فایده ای بر آن مترتب نمی شود بلکه ضررها دارد.
علم وقتی در این مرکز پلید وارد شد، شاخ و برگ خبیث به بار آورده، شجره خبیثه می شود. هر چه این مفاهیم در قلب سیاه و غیر مهذب انباشته گردد، حجاب زیادتر می شود.
در نفسی که مهذب نشده، علم حجاب ظلمانی است: «العلم هو الحجاب الاکبر» لذا شر عالم فاسد برای اسلام از همه شرور خطرناکتر و بیشتر است.
علم نور است، ولی در دل سیاه و قلب فاسد دامنه ظلمت و سیاهی را گسترده تر می سازد. علمی که انسان را به خدا نزدیک می کند، در نفس دنیا طلب باعث دوری بیشتر از درگاه ذی الجلال می گردد.
علم توحید هم اگر برای غیر خدا باشد، از حجب ظلمانی است، چون اشتغال به ما سوی الله است»، (جهاد اکبر، ص 18)امام راحل بطور صریح بیان می نمایند همزمان با آموزش علم به تهذیب نفس رو آورید و ریشه آلودگیهای باطنی را از وجود خود بزدائید اگر این ریشه خشک نشود، نه تنها علم آموزی برای آن وجود آلوده سودی ندارد بلکه باعث آلودگیها و مفاسد بیشتری می شود در نتیجه در مرتبه اول موجب نابودی عالم فاسد می شود و در مربته دوم این فساد به دیگران یعنی به جامعه انسانی آسیب خواهد رساند.
تاریخ و تجربه نشان داده است آسیب و زیانی که جوامع بشری از جانب عالمان غیر مهذب و غیر سالم کشیده بسیار بیشتر از افراد عامی و عادی بوده است.
این موضوع درباره علما و فضلای حوزههای علمیه و دانشجویان دانشگاههای کشور اهمیت بیشتری پیدا می کند به همین سبب در نظر امام راحل کسب فضایل و مکارم اخلاقی و موازین انسانی از وظایف بسیار مشکل و بزرگی است که بر دوش این اقشار جامعه است علم اگر با تهذیب نفس و تزکیه جان همراه شود منشاء برکات و خیرات بسیاری خواهد شد که منجر به اصلاح جوامع بشری خواهد گردید.
مطالعه کنید:1. «جهاد اکبر» امام راحل، ص 182. آداب تعلیم و تربیت در اسلام،
نگارش دکتر سید محمد باقر حجتی
